1ئىدومدىكى بوزرادىن كېلىۋاتقان،
قىزىل بويالغان تون كىيگەن،
گۈزەل ياسانغان، چەكسىز قۇدرەتلىك،
چوڭ قەدەملەر بىلەن ئالغا ئىلگىرىلەۋاتقان كىم؟
پەرۋەردىگار مۇنداق دەيدۇ:
«ئۇ مەن پەرۋەردىگاردۇرمەن
غەلىبەمنى جاكارلايمەن،
مەن سىلەرنى قۇتقۇزۇشقا قادىرمەن.»
2كىيىملىرىڭ نېمىشقا قىزىل بويالغان؟
ئۇلار نېمىشقا شاراب كۆلچىكىدە ئۈزۈم يانجىغۇچىلارنىڭكىگە ئوخشاپ قالدى؟
3پەرۋەردىگار مۇنداق دەيدۇ:
«مەن شاراب كۆلچىكىدە ئۆزۈم يالغۇز ئۈزۈم يانجىدىم،
ھېچكىم مەن بىلەن بىرگە بولمىدى.
مەن غەزەپلىنىپ، دۈشمەنلىرىمنى يانجىدىم،
قەھرىم تېشىپ، رەقىبلىرىمنى چەيلىدىم.
ئۇلارنىڭ قانلىرى كىيىم-كېچەكلىرىمگە چاچراپ،
كىيىملىرىمنىڭ ھەممە يېرىنى بۇلغىدى.
4چۈنكى قىساس ئالىدىغان كۈن قەلبىمدە ئىدى،
ئىنتىقام ئالىدىغان ۋاقىت يېتىپ كەلگەنىدى.
5قارىسام، ھېچكىم ئۇلارغا ياردەم قىلمىدى،
بەكلا ھەيران بولدۇم، چۈنكى ھېچكىم ئۇلارنى يۆلىمىدى.
شۇڭا ئۆز بىلىكىم بىلەن ئۇلارنى قۇتقۇزدۇم،
قەھرىم ماڭا مەدەت بولدى.
6غەزىپىم ئىمانسىز خەلقلەرنى چەيلىدى،
قەھرىم ئۇلارنى مەست قىلدى،
قانلىرى يەرگە تۆكۈلدى.»
7مەن، پەرۋەردىگارنىڭ بىزگە ئاتا قىلغان مەڭگۈلۈك مۇھەببىتىنى بايان قىلىمەن،
ئۇنىڭ قىلغان ئىشلىرى ئۈچۈن ئۇنى مەدھىيەلەيمەن.
چۈنكى ئۇ بىز ئۈچۈن ئاجايىپ زور ئىشلارنى قىلغان،
ئۇ بىز ئىسرائىللار ئۈچۈن شۇنچىلىك كۆپ شاپائەتلىك ئىشلارنى قىلغان.
پەرۋەردىگار ئۆز شاپائىتى ۋە مەڭگۈلۈك مۇھەببىتى بىلەن بۇ ئىشلارنى قىلغان.
8پەرۋەردىگار مۇنداق دېگەن: «پەقەت ئۇلارلا مېنىڭ خەلقىم،
مەندىن يۈز ئۆرۈمەيدىغان پەرزەنتلىرىمدۇر».
شۇڭا پەرۋەردىگار ئۇلارنىڭ قۇتقۇزغۇچىسى بولدى.
9ئۇلار ئازاب چەككەندە،
ئۇمۇ ئۇلار بىلەن تەڭ ئازاب چەكتى،
ئۆز پەرىشتىسىنى ئۇلارنى قوغداشقا ئەۋەتتى.
ئۇ مۇھەببىتى ۋە ئىچ ئاغرىتىشى بىلەن ئۇلارنى قوغدىدى.
بۇرۇنقى ۋاقىتلاردا پەرۋەردىگار ئۇلارنى كۆتۈرۈپ ماڭغانىدى.
10لېكىن ئۇلار ئاسىيلىق قىلىپ، ئۇنىڭ مۇقەددەس روھىنى ئازابلىدى.
شۇڭا ئۇ ئۇلارنىڭ دۈشمىنىگە ئايلىنىپ، ئۇلارغا ئۆزى زەربە بەردى.
11شۇ چاغدىلا ئۇنىڭ خەلقى مۇسانىڭ ھايات ۋاقىتلىرىنى ئەسلىرىگە ئېلىشتى:
«خەلقنى مۇسانىڭ يېتەكچىلىكىدە دېڭىزدىن ئۆتكۈزگەن پەرۋەردىگار قېنى؟
مۇقەددەس روھنى ئۇلارنىڭ ئارىسىغا ئەۋەتكەن پەرۋەردىگار قېنى؟
12قۇدرەتلىك قول مۇسانىڭ ئوڭ يېنىدا ھەرىكەت قىلاتتى،
ئۇ خەلقنىڭ ئالدىدىكى دېڭىز سۈيىنى ئىككىگە ئايرىپ،
ئۆزىنىڭ مەڭگۈلۈك نامىنى قالدۇرغانىدى.
13ئۇلارنى چوڭقۇر سۇلاردىن باشلاپ ئۆتكۈزگۈچى ھازىر قەيەردە؟
ئۇ چاغدا ئۇلار خۇددى تۈزلەڭلىكتە چاپقان ئاتلاردەك ھېچ پۇتلاشمىغانىدى.
14كالىلار تىنچ جىلغىدا ئوتلىغاندەك،
پەرۋەردىگارنىڭ روھى ئۆز خەلقىگە ئاراملىق بەرگەنىدى،
پەرۋەردىگار خەلقىنى باشلاپ، ئۆزىنىڭ نامىغا شان-شەرەپ كەلتۈرگەنىدى.»
15ئى پەرۋەردىگار، ئەرشتىن بىزگە نەزەر سال!
مۇقەددەس، شەرەپلىك ماكانىڭدىن نەزەر سال.
سېنىڭ قىزغىنلىقىڭ، ھەممىگە قادىرلىقىڭ نەگە كەتتى؟
سېنىڭ بىزگە ئىچ ئاغرىتىشىڭ ۋە شاپائىتىڭ توختاپ قالدىغۇ؟
16گەرچە ئەجدادىمىز ئىبراھىم ۋە ياقۇپ بىزنى ئېتىراپ قىلمىغان بولسىمۇ،
لېكىن سەن يەنىلا بىزنىڭ ئاتىمىزسەن،
قەدىمدىن بۇيان «قوغدىغۇچىمىز» ئاتىلىپ كېلىۋاتىسەن.
17ئى پەرۋەردىگار، سەن نېمىشقا بىزنىڭ يولۇڭدىن ئېزىشىمىزغا يول قويىسەن،
قەلبىمىزنى تاش قىلىپ، ساڭا ھۆرمەت قىلمىسۇن دەمسەن؟
ئۆتۈنەي، خىزمەتكارلىرىڭ ئۈچۈن،
ئۆزۈڭگە مەنسۇپ بولغان خەلقىڭ ئۈچۈن يېنىمىزغا قايتىپ كەلگەيسەن.
18سېنىڭ مۇقەددەس خەلقىڭ، مۇقەددەس ئىبادەتخاناڭغا قىسقا ۋاقىتلا ئىگە بولدى،
كېيىن دۈشمەنلىرىمىز كېلىپ، ئۇنى دەپسەندە قىلدى.
19بىز خۇددى سەن ھېچقاچان باشقۇرمىغان خەلققە،
سېنىڭ نامىڭ بىلەن ئاتالمىغان خەلققە ئايلىنىپ قالدۇق.
